Hoe wordt de diagnose van chronische nierziekte bij katten gesteld?

Bloedtesten: Meer dan alleen ureum en creatinine 

Een vroege diagnose van chronische nierziekte is cruciaal. Naast het meten van ureum en creatinine, kunnen bloedtesten die uremische toxines meten waardevolle informatie geven over hoe goed de nieren afvalstoffen uit het bloed filteren.

SDMA: een gevoelige biomarker

Symmetrisch dimethylarginine (SDMA) is een gevoelige biomarker die helpt bij de vroegtijdige detectie van nierfunctiestoornissen. Het is bijzonder waardevol voor het identificeren van nierfalen in de preklinische stadia, dus nog voordat er duidelijke symptomen optreden.

Urinetesten: uitgebreide nierevaluatie

Het analyseren van het soortelijk gewicht van urine en het controleren op proteïnurie (verlies van eiwit via de urine) als aanvulling op bloedtesten geeft een volledige evaluatie van de nierfunctie. Zelfs subtiele veranderingen in deze metingen kunnen vroege indicatoren zijn en helpen bij het bepalen van de juiste diagnostische aanpak.

Monitoren van de bloeddruk

Hoge bloeddruk of hypertensie is vaak een bijkomende aandoening bij chronische nierziekte (CNZ). Door regelmatig de bloeddruk te controleren, kunnen we vroegtijdig problemen opsporen en proactief behandelen. Dit helpt om mogelijke complicaties te beperken.

Beeldvorming en Nierbiopsie

Röntgenfoto's en echo's zijn essentieel voor het evalueren van de structuur van de nieren. Door structurele afwijkingen te detecteren, kunnen we betere behandelbeslissingen nemen en een prognose stellen.

Hoewel een nierbiopsie invasief is, biedt het ongeëvenaarde inzichten in veranderingen in het nierweefsel, wat kan helpen bij het stellen van een nauwkeurige diagnose.